فصل ششم ـچند کتاب خواندنی درموضوع عزاداری مسائل جدیدازدیدگاه علما ومراجع تقلید
یکی از مشکلاتی که باعث بهوجود آمدن اختلاف نظر در میان متدیّنین و عزاداران حسینی در جامعه شده است، عدم دسترسی دقیق به دیدگاههای فقهی علما و مراجع عظام تقلید است. تقیّد دینی مردم ما ـ کسانی که مهمترین دغدغهشان اقامه شعائر دینی، خصوصاً عزاداری در جامعه است ـ بهگونهای است که به صرفِ دستیابی به نظر مرجع تقلید، خود را پایبند به عمل به دستور دین میسازند.
طرح مسائل جدیدی از مراجع عظام تقلید که امروزه در سطح مجالس عزاداری و هیئات مذهبی مطرح گردیده و آگاهی از تغییراتی که به واسطه تغییر شرایط و اقتضائات روز جامعه در احکام مراجع بهوجود میآید، ضرورت آگاهی از جدیدترین فتاوی علما را دوچندان میکند.
مجموعه چهارجلدیِ مسائل جدید که به کوشش حجتالاسلام والمسلمین سید محسن محمودی جمع آوری شده است، پاسخگوی بسیاری از مسائل مورد ابتلای عزاداران حسینی و برگزارکنندگان مجالس اهل بیت(ع) از زبان 10 مرجع بزرگ تقلید، آیات عظام: امام خمینی، اراکی، گلپایگانی، خامنه ای، سیستانی، فاضل لنکرانی، تبریزی، بهجت، مکارم شیرازی و صافی گلپایگانی است.
پاسخ مسائلی از این دست را در این کتاب که توسط انتشارات علمی ـفرهنگی صاحبالزمان(عج) منتشر شده است، مییابید:
ـ لزوم بزرگداشت عید غدیر وعزاداری محرم و صفر، پوشیدن لباس سیاه، حکم روضههای دروغ، شیوه عزاداری برای اهل بیت(ع)، لزوم جلوگیری از وهن مذهب، استفاده از آلات موسیقی در عزاداری، استفاده از زنجیرهای تیغدار، برهنه شدن در عزاداریها، عکسهای منسوب به ائمه(ع)، تشییع نمادین حضرت زهرا(س) و...
امید که ارائه منابع معتبری از این دست، راه را بر کسانی که با تمسک به فتاوی تحریف شده یا ارائه استفتائات پیشین علما، به ایجاد تردید در قشر متدیّن و مذهبی جامعه میپردازند، ببندد و در کوتاهزمان، شاهد اتّحاد هرچه بیشترِ عزاداران حسینی، باشیم.
هیئت؛ فضیلت و آیین مجالس ذکر اهلبیت(علیهمالسلام)
در این کتاب، ابتدا مجالس عزا، ذکر و توسل به اهل بیت(ع) از زاویه فلسفه وجودی، تاریخچه و سیره اهل بیت(ع) در برگزاری محافل حسینی مورد بررسی قرار گرفته است. در این فصل، با بهره گیری از سیره ائمه هدی(ع)تلاش شده الگوی مطلوب عزاداری ازلسان مؤسسین مجالس ذکر؛یعنی اهلبیت(ع) تبیین گردد.
در فصل دوم، جایگاه وعظ و منبر در مجالس حسینی از کلام امام راحل(ره) و رهبر معظم انقلاب(مدظله العالی) تشریح شده است. کارکردهای نهاد منبر و وظایف اهل منبر نسبت به مخاطبان و ساز و کار مناسب برای سازماندهی نهاد منبر و... از دیگر مباحث این فصل است.
نقش و جایگاه مداحی و ستایشگری اهل بیت(ع)، ارکان آن (هنر، شعر، لفظ، مضمون، آهنگ، صدای خوش و...)، مسئولیتهای ذاکران اهل بیت(ع) و آفات و انحرافات مداحی، اجزای فصل پایانی این کتاب را تشکیل می دهند. در بخشی از این کتاب خطاب به جامعه مداحان میخوانیم:
شما اینجا نشستهاید، خیال میکنید که همینطور زندگى دارد میچرخد. نه آقا! یک جنگ است؛ یک جنگ حقیقى است. الان بین این جامعه، این نظام، متفکران این نظام، فعالان این نظام در ردههاى مختلف، از جمله خود شما که مداح مجموعه کشور هستید از یک طرف، با یک طرف دیگر؛ کسانى که میخواهند ریشهى این ایمان را از این خاک مقدس و از این دلهاى پاک دربیاورند... دنبال اینند که فکر توحیدى را، فکر ولایت را، محبت اهلبیت را، محبت به قرآن را، تعصب و غیرت نسبت به مبانى دینى و اعتقاد به مبارزهى با ظالم را، اعتقاد به قبح و زشتى ظلمپذیرى را از دل این مردم با انواع حیلهها بیرون بکشند. انواع و اقسامش را دارند انجام میدهند و آن را بیان هم میکنند.
... بنابراین یک جنگ است. در این جنگ طبقهاى که با ایمان مردم، با دل مردم، با معارف مردم، با نام مبارک ائمه (علیهمالسّلام) و اهلبیت سر و کار دارد، وظیفهى سنگینى دارد. برادران عزیز! این وظیفه را درست بشناسند؛ درست از آن استفاده کنند. (185)
چاپ دوم این کتاب ـ که توسط دفتر فرهنگی فخرالأئمه(ع) قم تهیه شده ـ را میتوانید در محرم امسال از نمایندگیهای «نشر معارف» تهیه نمایید.
از عاشورای حسینی تا عاشورای شیعه
محمد اسفندیاری در این کتاب، با دیدی که شاید بتوان آن را «جامعه شناختی» اما با رویکردی «تاریخی» نامید،کوشیده است ابتدابه تفاوت دیدگاهها نسبت به عاشورا و«حماسه»یا «تراژدی»بودن آن بپردازد ودر نهایت، ریشه اکثر انحرافات عزاداری رانیز درهمین دیدگاه نادرستِ «تراژیک»به حادثه کربلا ارزیابی میکند:
عوام، هرچه را عجیبتر و غریبتر و گزافهتر و خرافهتر باشد، بیشتر دین میدانند... عوام، نخستین مشتری خرافاتند و بلکه نخستین سفارش دهنده تولید خرافات.
«تودههای مردم خواهان دینی هستند که از حیث معجزه و اسرار و اساطیر غنی باشد.»
هیچگاه چگونگی احکام دین به دست مردم نیفتاد و آنها معین نکردند که چگونه نماز بخوانیم و روزه بگیریم و حج بگزاریم؛ اما از آنجا که شکل معین و دقیقی برای عزاداری ترسیم نشد، میدان برای سلیقههای مردم باز شد و آنها صورتهایی به عزاداری دادند که گاه آمیخته به خرافه و بدعت است.
گذشته از این دیدگاه تحلیلی، نگارنده در این کتاب ـ که با نثر زیبایی نیز نگاشته شده است – مستندات تاریخی قابل توجهی برای ادعاهای خود ارائه داده است و انحرافات گوناگون عزاداری ـ چه محتوایی و چه شکلی – و از جمله قمهزنی را از لحاظ تاریخی، موشکافی نسبتاً دقیقی کرده است.
این کتاب در 96 صفحه، در قطع رقعی و در قالبی کاملاً جذاب توسط انتشارات «صحیفه خرد» قم منتشر شده و در سال 1384 به چاپ دوم رسیده است.
عزاداریهای نامشروع (ترجمه رساله التنزیه لأعمال الشبیه)
در مقدمه کتاب، درباره مؤلف آمده است:
علامه بزرگوار، آیت الله سید محسن امین عاملی از علمای بزرگ شیعه در لبنان و صاحب کتاب گرانسنگ «اعیان الشیعه» بیشک یکی از مفاخر عالم تشیّع و از اصلاحگران مشهور و صادق و مخلص عصر ماست که در مسئله پاکسازی مراسم عزاداری حسینی از خرافات و بدعتها، از پیشگامان محسوب میگردد.
خود علامه امین در اعیان الشیعه می نویسد:
این عمل [قمهزنی و...] شیعه اهل بیت را در انظار مردم، مورد تمسخر قرار داده و آنها را وحشی قلمداد میکند و شکی نیست که این اعمال ناشی از وساوس شیاطین بوده و موجب رضایت خدا و پیامبر و اهل بیت اطهار نیست... به همین دلیل هم رساله «التنزیه» را نوشتم که چاپ شد و به فارسی هم ترجمه گردید. و به دنبال آن بود که گروهی از قشریون و کسانی که خود را به دین منسوب میدارند، قیام کردند و غوغا برپا ساختند و حتی در میان مردم عوام شایع نمودند که فلانی عزاداری بر امام حسین را تحریم کرده است و بر این هم بسنده نکرده و مرا به خروج از دین(!) متهم ساختند... (186)
ایشان در قسمتی از رساله التنزیه می نویسد:
اگر این امور [قمهزنی و...] به راستی ثواب داشت و در دنیا و آخرت مضر نبود، سزاوار بود که علما و فقها نیز هم به آن مبادرت کنند و خود پیش قدم باشند!... زیرا که علما و فقها بیش از همه شایسته برای این گونه کارها ـ ی ثواب! ـ هستند و اکنون که همه این کارها را نمی کنند، خوب بود اقلاً یکی دو نفر از علما برای نمونه این کارها را انجام میدادند!
و در نهایت بر خلاف برخی ادعاهای واهی و بدون سند که در سالهای اخیر توسط برخی معمّمین بدون دقت ایراد شد، این عالم بزرگ شیعه مینویسد:
مرحوم آیت الله میرزای شیرازی در گذشته و تمام علمای نجف در همین امروز، فتاوی صریح در تحریم تمام این اعمال صادر کرده و اعلامیههای مفصل بیرون دادهاند و در گذشته نیز هیچ یک از علما و فقها و مجتهدین دستور و فتوایی بر جواز این امور ندادهاند، بلکه آنها را رسماً حرام کردهاند.
و من خود خط تمام علمای بزرگ نجف را که این اعمال را حرام کرده اند، دیدهام. این خطوط هم اکنون نیز در نزد ورثه مرحوم حاج باقر صحّاف که در حجره صاحب «مفتاح الکرامه» ساکن بود (و هم او بود که این موضوع را استفتاء کرده بود) باقی است.
این کتاب اثری ماندگار از روشنفکری جلال آل احمد و نماد درد دین در روشنفکران مذهبی دوران معاصر تلقی میگردد.
قمه زنی؛ سنت یا بدعت؟
این کتاب را می توان یکی از پرمخاطب ترین کتابها در این موضوع دانست که در مدت نسبتاً کوتاهی به چاپ ششم رسید. علاوه بر این، مطالب این کتاب به سرعت در وبلاگ آقای مهدی مسائلی ـ نویسنده کتاب ـوسپس دروبلاگها وسایتهای زیادی منتشر شده و همین امر، به گسترش آن کمک شایانی نمود.
نویسنده سعی کرده است در این کتاب، به نقد و بررسی دلایل قمه زنان پرداخته و به شبهاتی که از سوی آنان مطرح شده نیز پاسخ دهد. بعلاوه، ایشان دلایل حرمت قمهزنی و همچنین فتاوی بسیاری از علما و مراجع را در سطح نسبتاً جامعی جمع آوری کرده است. در قسمتی از این کتاب، تحت عنوان سابقه حرمت قمهزنی می خوانیم:
بر خلاف آنچه تصور می شود که حرمت قمهزنی در سالهای اخیر و بعد از فتوای رهبری مطرح گردیده است، باید گفت فقها و علمای بزرگی قبل از مقام معظم رهبری و حتی قبل از انقلاب وجود داشته اند که حکم بر حرمت قمهزنی نموده اند؛ که از این میان می توان از فقهای بزرگی همچون:
آیت الله العظمی سید محمد حسن شیرازی مشهور به میرزای شیرازی
آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی (مؤسس حوزه علمیه قم)
زعیم بزرگ جهان تشیع، آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی
دانشمند پر آوازه شیعی آیت الله العظمی سید محسن امین عاملی
فقیه نامدار، آیت الله العظمی سید محسن حکیم
علامه شیخ محمدجواد مغنیه
فقیه مجاهد آیت الله العظمی شیخ عبدالکریم جزایری
آیت الله العظمی شیخ محمد حسین کاشف الغطاء
آیت الله محمد باقر بیرجندی
آِیت الله سید محمد مهدی قزوینی
آیت الله هبه الدین حسینی شهرستانی
آیت الله شیخ جعفر بدیری
علامه شیخ محسن شراره
آیت الله شیخ محمد خالصی
عالم و زاهد معروف آیت الله شیخ علی قمی
آیت الله شیخ غلامحسین تبریزی
آیت الله شهید مطهری
و آیت الله شهید سید محمد باقر صدر را نام برد.
چاپ ششم این کتاب ارزشمند که شامل ویرایشی جدید از این کتاب است، در زمستان 86 توسط انتشارات «گلبن» اصفهان به بازار آمده است.
از شور تا شعور حسینی
محمدتقی اکبرنژاد در این کتاب ـ که بررسی نسبتاً جامعی درباره مباحث فقهی و حدود و ثغور شرعی عزاداری است ـ پس از پرداختن به بحث حقیقت عزاداری و لزوم عزاداری برای اهل بیت(ع)، ضرورت تنوع در شیوههای عزاداری را نیز بیان کرده است.
در بخش دوم این کتاب، مبارزات علیه عزاداری بررسی شده و یادآوری شده که مبارزه مکانیکی و فیزیکی با عزاداری، از قبل شکست خورده است و دشمنان دین سعی می کنند با انواع تحریفات محتوایی، شکلی و اعتقادی با عزاداری مبارزه کنند.
در ادامه، به مسئله خودزنی و به صورت خاصّ، قمهزنی پرداخته شده و مؤلف، گذشته از بحث ناسازگاری با مقتضیات زمان، اثبات کرده است که این اعمال هیچ ریشهای در آیات و روایات ندارند؛ بلکه ادلّه فراوانی دلالت بر حرمت آنها دارد.
بعلاوه، در این کتاب به پاسخگویی به برخی شبهات نیز پرداخته شده است. از جمله، به برخی مکاشفات علما که دستاویز طرفداران قمهزنی شده است، پرداخته و می نویسد:
مکاشفه تنها برای شخصی که مکاشفه میکند ـ اگر منجر به یقین شود ـ حجت است. اگر یقین نیاورد و یا با روایات مخالف باشد، حجّیت ندارد. اما در هر حال برای دیگران فاقد حجیت است؛ زیرا خبری حجت است که شخص از امام نقل کند.
و در ادامه می نویسد:
بنابر فرض که این مکاشفات درست نقل شده باشند و خالی از شوائب بوده باشند، هیچ تعارضی با آنچه که گفتیم، ندارد؛ زیرادرزمانی که آنها این مسائل رادیده بودند،زمانی بودکه قمهزنی ممنوع نشده بود...
به عنوان مثال، تا زمانی که قبله تغییر نکرده بود، تمام آثار و برکات نماز، متعلق به نمازی بود که به سمت بیت المقدس خوانده میشد. اما بعد از تغییر قبله اگر کسی ده سال هم به طرف بیت المقدس نماز بخواند، هیچ فایدهای نخواهد داشت و نمیتوان گفت که آقا! شهدای بدر که دارای فلان درجات بودند، به سوی بیتالمقدس نماز خوانده اند و به آن درجات رسیدهاند!
در بخش پایانی نیز به بیان فتاوای مراجع فعلی درباره قمهزنی پرداخته شده است.
این کتاب توسط انتشارات «پاسدار اسلام»، در 388 صفحه و در قطع وزیری، در زمستان سال 85 انتشار یافته است.
خون موعود
دو فصل ابتدایی این کتاب، گزیدهای است از کتاب ارزشمند البکاء للحسین، نوشته حضرت آیتالله میرجهانی. فصل سوم نیز حاوی 130 پرسش و پاسخ در مسائل روز و مورد ابتلای جوانان در مباحث مختلف فقهی، کلامی، عرفانی و تاریخی درباره شخصیت امام حسین(ع) وقایع کربلا و عزاداری از حضرت آیت الله العظمی مظاهری می باشد. به عنوان مثال، در این مجموعه می خوانیم:
آیااصل عزاداری وسوگواری برای ائمه هدی(ع)وامام حسین(ع) موردتأیید شرع مقدس می باشد یا خیر؟
ـ عزاداری برای حضرت سیدالشهدا (ارواحنا فداه) از افضل اعمال و قربات الهی است، بلکه واجب کفایی است و مورد تأیید نبی اکرم (ص) و حضرات ائمه هدی(ع) بوده است.
آیا جلسات عزاداری به شکل کنونی؛ زنجیر زدن، سینه زنی، دسته عزاداری و... بدعت در دین رسول الله نیست؟
ـ خیر، بدعت نیست؛ عزاداری به شکل متعارف و به تعبیر مرحوم استاد بزرگوار و عظیم الشأن، حضرت امام(ره)، عزاداری به شیوه سنتی از افضل اعمال و قربات الهی و مورد تأکید اکید پیامبر عظیم الشأن و حضرات ائمه هدی(ع) میباشد.
آیا اصل قمه زدن (یعنی تیغ بر سر زدن و جاری کردن خون) بنفسه مورد جواز شرع مقدس می باشد؟
ـظاهراً مصداق عزاداری نیست؛ ولی در وضع فعلی، انجام این عمل جایز نیست.
علاوه بر اینگونه سؤالات، مسائلی از قبیل اهداف و کیفیت قیام اباعبدالله(ع)، نحوه خواندن زیارت عاشورا، برکات تربت سیدالشهدا و مسائل متفرقه مجالس عزاداری از جمله وظیفه بانیان و شرکت کنندگان در مجالس عزا، برهنه شدن و هروله در زمان سینه زنی، استفاده از آلات موسیقی در مجالس اهل بیت(ع)، روضه های بدون سند، مجالس مخصوص بانوان و... نیز از زبان حضرت آیت الله العظمی مظاهری پاسخ داده شده است.
چاپ دوم این کتاب در قطع و شکل و قالبی بسیار جذاب، در 144 صفحه، توسط انتشارات «شهید حسین فهمیده» اصفهان در زمستان 84 منتشر شده است.
تراژدی کربلا، مطالعه جامعه شناختی گفتمان شیعه
این کتاب که نام اصلی آن تراجیدیا کربلاء، سوسیولوجیا الخطاب الشیعی است، توسط ابراهیم الحیدری ـ محقق و جامعهشناس عراقی ـ نوشته شده و توسط انتشارات «دارالکتاب اسلامی» منتشر شده است، حاوی سیر نسبتاً جامعی از مباحث تاریخی و جامعهشناختی درباره عزاداری، خصوصاً در کشور عراق است. در بخشی از این کتاب آمده است:
عادات و رسوم سنتی از نگاه روانشناسی اجتماعی برانگیزاننده نوعی شور و هیجان صوفیانه بوده که بهطور ناخودآگاه موجب پالایش روان از فشار و سرکوبهای تراکم یافته و احساس گناه و خطاکاری میگردد. این فرآیند پالایشی، همواره در خلال یک رفتار جمعی و در فضای یک احساس ناخودآگاه مشترک تحقق می یابد...
این انتقام درونی، گاه از روی آگاهی صورت می پذیرد که نوعی احساس کاذب و غیرواقعی است. احساس ظلم و ذلت نیز گاه انسان را به انتقام از خویشتن به جای انتقام از ستمگران قدرتمند وامی دارد؛ این فرآیند معکوس، ناشی از حالت ضعف درونی و ناتوانی در مقابله با ظلم است...
در قسمت دیگری از این کتاب آمده است:
نهضت امام حسین از اهدافی انقلابی و مفاهیمی بلند و ابعادی انسانی برخوردار است.این نهضت بزرگ به وسیله برخی مردم از درون تهی شده و تنها به برخی مراسم و مجاس اندوهبار محدود شده است. شکنجه بدن و اعمال خشونت علیه خویش به روشی کاملاً عقب مانده و زیانبار، از جمله این مراسمها است. در همین حال، ملت عراق در اثر شکافهای درونی و عجز و عقب ماندگی در بدترین وضعیت و شدیدترین مصیبت قرار دارند.
بنابراین اگر ما به دنبال حرکت در راه امام حسین و تأسی از اهداف بلند وانقلابی آن حضرت هستیم، باید همچون او به شخصیت انسانی احترام گذاشته و از کرامت انسان دفاع کنیم و در برابر هرگونه ذلت، خواری و عقبگرد به شدت مقابله و مبارزه کنیم.
یکی از نقاط قوت این کتاب، همانگونه قبلاً نیز اشاره شد، بررسی سیر تاریخی ورود بسیاری از انحرافات به عزاداری است که در کتاب حاضر (دست پنهان) نیز از آنها استفاده شده است.
عاشورا، عزاداری، تحریفات
این کتاب که جمع آوری ارزشمندی از کتابهای علمای معاصر و مقالات صاحبنظران در بحث عزاداری عاشوراست.فرصتی است برای آنان که میخواهنددیدگاههای کارشناسانه دینی دربحث مبانی و ریشه های تحریفات ردعزای حسینی رادرکنار نظرات صاحبنظران جامعه شناسی روز را در کنار هم بیابند.
ارائه کتب و آثاری از شهید مطهری (تحریفات و عوامل آن)، محمدرضا حکیمی (عاشورا، مظلومیتی مظاعف)، میرزا حسین نوری مازندرانی (صدق در مقتل خوانی)، علامه سید محسن امین (عزاداریهای نامشروع با ترجمه جلال آل احمد)، شیخ عباس قمی (اصلاح سوگواری) و دیگر کارشناسان دینی درکنار مقالاتی ارزشمند از دکتر سید محمد ثقفی (نقش مصلح دینی در خرافه زدایی)، محمد صحتی سردرودی (دستاویز قمه زنی و خرافه زدایی از عاشورا)، غلامرضا گلی زواره (از مرثیه تا تعزیه)، ناصر باقری بیدهندی (بایدها و نبایدهای عزاداری) و...
در مقاله سوء استفاده از عزاداری از این کتاب می خوانیم:
برخی در اثر عدم تمییز میان این عادات و رسوم نادرست با مراسم سوگواری امام حسین(ع) به طور کلی از اندیشه اصلاح و پالایش این مراسم فارغ گشته و تلاشی برای ابداع عادات و رسومی سازگار با تحولات دنیای جدید بجای عادات و رسوم نادرست سابق ننمودند. اما دیگرانی که با آن عادات و رسوم نامعقول مخالف بودند «از جانب عامه مردم تحت فشار بوده و هرگونه موضعگیری خود را موجب از دست دادن جایگاه اجتماعی خویش می دیدند. زیرا غوغاسالاری عوام در اندک زمانی به شیوع تهمت هایی همچون بی ولایتی یا دشمنی با اهل بیت می انجامید... به همین دلیل، فقها غالباً از زاویه عناوین کلی فقه به این گونه قضایا نگریسته و به آثار و پیامدهای منفی آن عادات و رسوم در جامعه که چهره مذهب و دین را مخدوش میساخت توجه کمتری می نمودند...بر همین اساس،حکم به جواز آنهاصادر می کردند.»
نویسنده در ادامه، با نقل بخشی از مقاله المجالس الحسینیه، احیاء امر الاسلام فی خط اهلبیت(ع)(187)می نویسد: بسیاری از فقهای بزرگ همچون شیخ مرتضی انصاری بر این نظر بوده و مجروح ساختن بدن را با قمه یا قلاب های آهنی یا کتک زدن شدید خود را حرام و ضرر به نفس می شمردند.
در بخش دوم این کتاب، پنج مصاحبه مفصّل با علما و کارشناسان دینی آمده که در قالب این مصاحبه ها زوایایِ پنهانی از موضوع انحرافات عزاداری و حدود شرعیِ آن مورد بحث قرار گرفته است؛ مصاحبه هایی با آیات عظام و حجج اسلام محمدهادی معرفت، یوسفی غروی، سید ضیاء مرتضوی، نظری منفرد و... در این مجموعه ارزشمند که در 641 صفحه توسط انتشارات «صحیفه خرد» منتشر شده، ارائه گردیده است.
-----------------------
پانوشتها و استنادات این بخش:
184 . بخشی از سخنرانی حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی در حرم مطهر حضرت معصومه(سلام الله علیها)، نهم رمضان 1430
185. بیانات رهبر معظم انقلاب در سالروز ولادت حضرت فاطمه زهرا (سلاماللهعلیها) 14/4/86
186. اعیان الشیعه، چاپ بیروت، ج 10، ص 363
187. چاپ شده در مجله النور، ش 75، لندن، 1997 میلادی
این مطلب را از این آدرس نیز می توانید ببینید: http://abarcooh.blogfa.com/post-26.aspx